piątek, 6 listopada 2015

Zamek w Nowym Wiśniczu

Położony w Parku Krajobrazowym Wiślicko-Lipnickim wśród lasów i wzgórz w Nowym Wiśniczu jest niewątpliwie jednym z najcenniejszych w Polsce dzieł wczesnobarokowej architektury rezydencyjno-obronnej. Wzniesiony w XIV w. przez możny ród Kmitów.Przebudowy dokonał Stanisław Lubomirski w latach 1615-1621 według projektu Macieja Trapoli. W 1831 r. zamek uległ wielkie pożarowi, z którego się nie podniósł. Dopiero w 1949 r.dokonano kompleksowej rekonstrukcji.
   Pałac otoczony jest bastionami fortyfikacyjnymi z XVII w. ze wspaniałą bramą wjazdową. W bastionach znajdowały się kazamaty, pomieszczenia dla wojska i służby oraz stajnie.
   Cztery baszty w narożach gmachu przykryte są cebulastymi hełmami. Na drugim piętrze znajduje się duży taras widokowy, skąd podziwiać można okolicę , a bliżej przy  murze budynek wolnostojący, przy nim wystawę rzeźb uczniów Liceum Plastycznego.
   W 2009 r. zamek stał się własnością gminy Nowy Wiśnicz. Odtąd komnaty zamku zapełniają się zabytkowymi meblami, porcelaną, srebrami, obrazami, gobelinami. Miejscowi urzędnicy starają się o nadanie zabytkowi tytułu Pomnika Historii.
   Ciekawostka. Mieszkający we Francji Władysław Lubomirski wziął ślub w kaplicy zamkowej i wyprawił wesele dla 100 osób z udziałem Radziwiłłów, Dzieduszyckich i Tarnowskich.

W narożu muru herb Szreniawa
 Stiuki w kaplicy zamkowej projektu Jana Chrzciciela Falconiego
Strop w kaplicy
                                                 Gobelin
Studnia na dziedzińcu ma 36 m głębokości
 Brama wjazdowa od wewnątrz
 Gobelin z widokiem zamku
 Portret Stanisława Lubomirskiego
Widok okolicy z tarasu zamku
Wykończenie baszty przy tarasie
Sala gościnna
                                       

czwartek, 5 listopada 2015

Pałac w Paszkówce




Paszkówka to wieś położona  na granicy ziem historycznie przynależnych do Krakowa i do Śląska, jednak zawsze związana była z miastem królewskim. Znana od czasów Średniowiecza należała w 2. połowie XIII w. do Radwanitów, będących w służbie rycerskiej u Bolesława Wstydliwego. Kolejnymi właścicielami były rody Rusocickich, Paszkowskich ( stąd nazwa wsi i pałacu), Żydowskich, Pruszyńskich i Rottermundów, a około 1830 r. należała do hrabiego Leonarda Wężyka i jego żony Ludwiki z Żeleńskich. Kosztem ponad 100 tys. zł reńskich  Wężykowie w latach 1865- 1870  wznieśli murowany neogotycki pałac według projektu znanego architekta Feliksa Księżarskiego autora Collegium Novum UJ. Majątek pozostał własnością Wężyków do końca II wojny światowej.
   W 1948 r. majątek rozparcelowano, a w budynku umieszczono kolejno szkołę, przychodnię zdrowia, a nawet pieczarkarnię,Po remoncie w latach  70.  urządzono w nim dom wypoczynkowy "Kasztelanka". W r. 1997 zrujnowany pałac zyskał nowego właściciela, Jana i Annę Oleksych, którzy po gruntownym remoncie pod okiem konserwatora zorganizowali tu luksusowy hotel i centrum konferencyjne.
   Pałac w Paszkówce jest siedzibą elitarnego "Stowarzyszenia Bractwa Wawelskiego Dzwonu Spiżowego", którego celem jest pielęgnowanie staropolskich oraz współczesnych tradycji patriotycznych, umacnianie więzi Polaków żyjących poza granicami kraju z ojczyzną, działalność edukacyjna i wspierająca. Jan Oleksy pełni funkcję mistrza loży. Członkami bractwa są osobistości świata polityki i biznesu, artyści, przedstawiciele nauki.
Jedyna wieża
Front pałacu


Herby Wężyków i Żeleńskich


Korytarz
Drzwi wejściowe


Hol, recepcja hotelu

Salon

Pałac Wężyków i psy utrwalone przez malarza





Pałac widoczny od strony ogrodu z wysuniętym ryzalitem


Ogród widoczny z ganku


Ganek, wejście od ogrodu.
Sufit w jadalni