Położony w Parku Krajobrazowym Wiślicko-Lipnickim wśród lasów i wzgórz w Nowym Wiśniczu jest niewątpliwie jednym z najcenniejszych w Polsce dzieł wczesnobarokowej architektury rezydencyjno-obronnej. Wzniesiony w XIV w. przez możny ród Kmitów.Przebudowy dokonał Stanisław Lubomirski w latach 1615-1621 według projektu Macieja Trapoli. W 1831 r. zamek uległ wielkie pożarowi, z którego się nie podniósł. Dopiero w 1949 r.dokonano kompleksowej rekonstrukcji.
Pałac otoczony jest bastionami fortyfikacyjnymi z XVII w. ze wspaniałą bramą wjazdową. W bastionach znajdowały się kazamaty, pomieszczenia dla wojska i służby oraz stajnie.
Cztery baszty w narożach gmachu przykryte są cebulastymi hełmami. Na drugim piętrze znajduje się duży taras widokowy, skąd podziwiać można okolicę , a bliżej przy murze budynek wolnostojący, przy nim wystawę rzeźb uczniów Liceum Plastycznego.
W 2009 r. zamek stał się własnością gminy Nowy Wiśnicz. Odtąd komnaty zamku zapełniają się zabytkowymi meblami, porcelaną, srebrami, obrazami, gobelinami. Miejscowi urzędnicy starają się o nadanie zabytkowi tytułu Pomnika Historii.
Ciekawostka. Mieszkający we Francji Władysław Lubomirski wziął ślub w kaplicy zamkowej i wyprawił wesele dla 100 osób z udziałem Radziwiłłów, Dzieduszyckich i Tarnowskich.
W narożu muru herb Szreniawa
Stiuki w kaplicy zamkowej projektu Jana Chrzciciela Falconiego
Strop w kaplicy
Gobelin
Studnia na dziedzińcu ma 36 m głębokości
Brama wjazdowa od wewnątrz
Gobelin z widokiem zamku
Portret Stanisława Lubomirskiego
Widok okolicy z tarasu zamku
Wykończenie baszty przy tarasie
Sala gościnna
piątek, 6 listopada 2015
czwartek, 5 listopada 2015
Pałac w Paszkówce
Paszkówka to wieś położona na granicy ziem historycznie przynależnych do Krakowa i do Śląska, jednak zawsze związana była z miastem królewskim. Znana od czasów Średniowiecza należała w 2. połowie XIII w. do Radwanitów, będących w służbie rycerskiej u Bolesława Wstydliwego. Kolejnymi właścicielami były rody Rusocickich, Paszkowskich ( stąd nazwa wsi i pałacu), Żydowskich, Pruszyńskich i Rottermundów, a około 1830 r. należała do hrabiego Leonarda Wężyka i jego żony Ludwiki z Żeleńskich. Kosztem ponad 100 tys. zł reńskich Wężykowie w latach 1865- 1870 wznieśli murowany neogotycki pałac według projektu znanego architekta Feliksa Księżarskiego autora Collegium Novum UJ. Majątek pozostał własnością Wężyków do końca II wojny światowej.
W 1948 r. majątek rozparcelowano, a w budynku umieszczono kolejno szkołę, przychodnię zdrowia, a nawet pieczarkarnię,Po remoncie w latach 70. urządzono w nim dom wypoczynkowy "Kasztelanka". W r. 1997 zrujnowany pałac zyskał nowego właściciela, Jana i Annę Oleksych, którzy po gruntownym remoncie pod okiem konserwatora zorganizowali tu luksusowy hotel i centrum konferencyjne.
Pałac w Paszkówce jest siedzibą elitarnego "Stowarzyszenia Bractwa Wawelskiego Dzwonu Spiżowego", którego celem jest pielęgnowanie staropolskich oraz współczesnych tradycji patriotycznych, umacnianie więzi Polaków żyjących poza granicami kraju z ojczyzną, działalność edukacyjna i wspierająca. Jan Oleksy pełni funkcję mistrza loży. Członkami bractwa są osobistości świata polityki i biznesu, artyści, przedstawiciele nauki.
Herby Wężyków i Żeleńskich |
Korytarz |
Drzwi wejściowe |
Hol, recepcja hotelu |
Salon |
Pałac widoczny od strony ogrodu z wysuniętym ryzalitem |
Ogród widoczny z ganku |
Ganek, wejście od ogrodu. |
Sufit w jadalni |
Subskrybuj:
Posty (Atom)